21 september is het Wereld Alzheimer Dag, een themadag ter bevordering van wereldwijde aandacht voor dementie.
Het gedicht van Ingmar Heytze laat je indringend voelen hoe het is, wanneer denken, taal en geheugen je in de steek laten. En wat je als mede-mens en naaste kan doen.

Laatste wensen

Vandaag ben ik een bange grijze puzzel.
Los me op voordat ik oplos in de tijd en bijna
alles kwijt ben, voor ik als een leeggestolen vogel
in mijn grote stoel zit als in het vagevuur en almaar
wacht en niet meer weet waarop. Vandaag

staat alles groot en leeg te ruisen en zie geen
uitweg. Afspraken bloesemen in agenda’s. Ik begrijp
niet wat ik doen moet als morgen ben vergeten over
dag en nacht of hoe ik heet. Je moet beloven dat je
me een leven geeft. Noem me vader, moeder,

zeg mijn naam – elke naam is goed – en neem me
mee de tuin in, beaam alles wat ik zeg, lieg mijn leven
bij elkaar. En als ik huil omdat ik weet dat ik gelogen
ben en zie dat je verandert in een engel met een zwaard:
hou me vast. Noem me lief. Zeg dat je me vergeeft.

Ingmar Heytze